فردریگز برای تبیین رفتار نظام اداری کشورهای جهـان سـوم (بـه منزله یک نظام فرعی از جامعه) از واژه سالا استفاده می کند.
مهم ترین ویژگیهای سالا عبارت اند از:
۱. خویشاوند محوری
در جامعه منشـوری خویشاوند محوری و دوسـت بـازی کارکرد غالب در انتصابات افراد در پست های اداری است. اعضای یک خانواده و بستگان آنها در استخدام و دیگر موضوعات اداری ارجحیت دارند. بستگان نزدیک یک مقام دولتی مزیت های بسیاری از مقام رسمى أنهـا کسب می کنند، در جامعه منشوری، قوانین، مقررات و رویه ها کاملا اجـرا نـمـی شـوند. مدیر «سالایی» بـه افـزایش قدرت شخصی و منابع مـادی خود (به جای رفاه اجتماعی مردم می اندیشد و رفتار و عملکردش از قبیله نگری مسعت می شود و فولین و مقررات برای برخی کاملا اجرا می شوند و برای برخی دیگر اجرا نمی شوند. ۷ نکته در جوامع تفکیک شده، ملاحظات دوستی و خویشاوندی هیچ جایگاهی ندارند، در یک جامعه متراکم نیر، نظام سیاسی – اداری، ویژگی یا خاصیت موروثی دارد که در آن رابطه خانوادگی و دوستانه نقش مهمی ایفا می کند.
۲. هنجارهای ناهمگون و نبود اجماع
در جامعه مشوری مردم به ارزش ها و هنجارهای متفاوتی پایبندنـد کـه ایـن امـر بـه بـروز تفاوت هایی د جامعه می انجامد. همچنین، اندیشه های سنتی و مدرن با یکدیگر در تخاصم اند. در پی این همپوشانی تصمیم گیری پیچیده تر می شود. مدیر سالایی ظاهراً بـه مجموعه ای از هنجارها پایبند است، امـا بـه صـورت محرمانه آن ها را رد می کند، یـا شـاید بـر اجـرای دقیـق مـقـررات توسط مردم تأکیـد کـد، امـا وقتـی مـوضـوع بحث انگیز شخصی اش وارد عرصه شود. چه بسا آشکارا آن را نقض کند.
۳. چند قبیله گرایی
در جامعه منشوری، گروه های نژادی، مذهبی و قومی متفاوت در کنار یکدیگر زندگی می کنند. بیشتر أنها تعامل خصمانه (امـا ظـاهرا دوستانه با یکدیگر دارنـد و بـرای تغییرات اجتماعی انگیزه ای ندارند. در این جامعه گروههای قومی می کوشد تا جامعه را برای تحقق منافع قومی و گروهی جهت دهند؛ ازاین رو اگر یکی از اعضای یک قبیله، طایفه، یا گروه مذهبی و نژادی بتواند یکی از پست های بالای مدیریتی را در سازمانی دولتی یا خصوصی به دست آورد، ترجیح می دهد که اعضای قبیله، طایفه یا گروه خود را در موضوعات اداری نظیر استخدام، ارتقا و انتقال به کار گیرد.
مدل سالا (فردریگز) در جوامع منشوری
